یکی بود یکی نبود. یک شب غصه بودم. بهم یک آهنگ عادی داد. خیلی وقت بود آهنگه رو داشتم اما حتی گوشش هم نمی‌دادم. فازش رو نمی‌گرفتم. آهنگه رو اون شب بهم داد. گوشش دادم. آروم شدم. اون شب آهنگه رفت رو ریپیت. آهنگه شد نازترین آهنگ جهان.
آدمه هم رفت.
موندم تنها با نازترین آهنگ جهان. که گوشش میدم بی‌قرارترین می‌شم. غصه‌ترین یکتای دنیا :(
یاد نامه‌ی الکس به رزی افتادم. احساس کردم که دلم میخواد برات نامه بنویسم و بهت بگم کاش میتونستم خیلی مراقب ت باشم :)) خیلی خیلی خیلی
You deserve someone who loves you with every single beat of his heart, someone who thinks about you constantly, someone who spends every minute of every day just wondering what you’re doing, where you are, who you’re with, and if you’re OK. You need someone who can help you reach your dreams and protect you from your fears. You need someone who will treat you with respect, love every part of you, especially your flaws. You should be with someone who could make you happy, really happy, dancing on air happy.”
میخوام بنویسم؛ از شگفت انگیز بودن امسال!
خیلی سال عجیبیه. خیلی حالم خوبه و پر انگیزه م و خوشحالم به طور کلی. درسته که نتایج اونی که دلم میخواد نیست و استرس بک گراند زندگی م شده، اما واقعا خوبم:)) یعنی خب یک آدم مسترسِ خوشحال بهتر از یک آدم بیخیال بی انگیزه ست. نه؟ :))
از اتفاقات عجیب اگر بخوام بگم میتونم به گذشتن و رفتن و اومدن پیوسته ی آدم ها به ته قلبم اشاره کنم. چه قدر سریع آدم ها برام عززززیز میشن و گاهی چه قدر زود دلم رو میشکنن. و تیکه ی خوشحال کننده ش اینه که امسال تا یک نفر باعث غم و غصه م میشه نفر بعدی سریع و به طرز معجزه آسایی میاد و خوشحالم میکنه! اینه که همیشه خوشحالم:))
معلم ها بهم امیدوارن! یکم گولشون میزنم چون سر کلاس خیلی حرف میزنم:)) بنده خداها فکر میکنن یه چیزایی بارمه:)) ولی خب همین امیدشون بهم باعث کلی انگیزه میشه. بعضی روزا از شدت ذوق از مدرسه که میرسم خونه آهنگ میذارم بپر بپر میکنم :)) کریمی دو سه بار تاحالا وقتی داشتم با معلمای دیگه صحبت میکردم یهو اومده پیشمون و ازم تعریف کرده:)) یک بار هم گفت که من ازش یه جاهایی از درسو بیشتر بلدم:)) صالحی راد چند بار به معلم های تجربیا نشونم داده و گفته به لحاظ درس خوندن و البته ریزه میره بودن(!) به یاسمن ترابی (رتبه 25 کنکور پارسال!) شبیه م. یک بار هم به کیمیا و یاسمن گفته که "ولی من به اون دختره که ریزه میزه ست خیلی امیدوارم". و یک بار هم داشت سر کلاس شوخی میکرد که بعد از کنکور که باهام مصاحبه میکنن میگم عوامل موفقیتم کتاب های درسی و آزمون های کانونه:)))))
بچه ها بهم لطف دارن کلی! نمیدونم چی شد که انقدر خوب شد همه چیز! یادمه پیارسال احساس میکردم خیلی تنهام. اما امسال حتی یک ثانیه هم تنها نیستم :)) سرم کلی شلوغه! تا میام یکم غصه بخورم کلللی آدم جویای حالم میشه! رها میگه من از شاخ ترین آدم های توی ذهنشم! کیمیا و نیکو میگن به نظرشون منطقی و باشخصیت میام و رفتارهام رو تحسین میکنن! کوثر ازم مشاوره میگیره. فرناز میگه از شاخ ترین های مفهومی یاد گرفتن درسام توی کلاس! معلما کاراشونو (خرحمالی ها در اصل :)))) ) میدن به من:)) خب ایده آل ترین حالتمه واقعا:))
از نکات منفی هم اشاره کنم به حمله ور شدن تمام بیماری های جهان بهم :)) هر هفته دکتر و مطب و بیمارستان و آزمایشگاه و فولانم :)) عالیه:))
و البته سلیقه آهنگی م که به قهقرا رفته:))) این بود آرمان های ما واقعا؟ رپ؟ عربی قر دار؟ مین استریم؟ :)) ولی خب خوبه دیگه :)) خوشحال و شاد و دائم الحرکات موزونیم:)))))
دیگه بگم خدمتتون، هیچی دیگه. جهان زیباست :)) دعا کنید برامون! ^____^
درباره این سایت